Geurkompas

Het groeipad van mijn boek – wat mij bezielt

Karen Vande wiele Geurkompas Geen reacties

Als geursensitivo stelde ik me vaak de vraag of ik de enige was die zo gevoelig reageert op geuren.
Tijdens de workshops natuurlijk parfum maken merkte ik al snel dat dit niet zo is. Regelmatig hoor ik van deelnemers dat ze nog zelden een parfumwinkel binnenstappen. “Te overweldigend.” “Alles ruikt hetzelfde.” “Ik vind er mijn geur niet.” Opmerkelijke uitspraken. Want na drie uur werken met natuurlijke geurstoffen hoor ik niemand zeggen dat ze er ziek van zijn geworden. Veel indrukken, dat zeker. Maar geen hoofdpijn. Geen last aan de luchtwegen. Geen misselijkheid.

 

Toch gaan er vandaag steeds meer stemmen op om parfums te bannen. De geuren worden ons immers overal opgedrongen — in cosmetica, winkels, luchthavens, zelfs in hotels. En meestal zijn die geuren synthetisch.

Hoe is het zover kunnen komen? Dat een eeuwenoud product — ooit doordrenkt van natuur en zelfs gebruikt als medicijn — is verworden tot iets dat voor velen bijna ziekmakend aanvoelt?
En dat er mensen zijn die het niet eens erg zouden vinden hun reukzin te verliezen?

Dat kan toch niet de bedoeling zijn, denk ik dan.
Er moet iets veranderen. Tijd om terug te keren naar de basis. Naar wat onze reukzin echt betekent. Wat geuren ons kunnen brengen. Hoe ze ons kunnen bijstaan.

En om stil te staan bij wat parfum werkelijk is — en nog steeds zou moeten zijn.
Er is geen mooier medium dat edele aroma’s zo kunstzinnig kan samenbrengen tot een harmonisch geheel. Een parfum dat je raakt, dat je in je kracht zet, dat je persoonlijkheid weerspiegelt.

Daarom vond ik het tijd om in mijn pen te kruipen. Niet om te veroordelen, maar om te laten stilstaan. Bij hoe waardevol geuren werkelijk zijn. Dat we er anders mee moeten omgaan.

En dat parfum weer mag worden wat het ooit was: een luxueus product, een parel. Eén die niet hoeft te schreeuwen, maar zijn zeg doet door te fluisteren.

Het is aan ons om weer te leren luisteren.
Net zoals in de natuur — waar geuren soms nauwelijks waarneembaar zijn, maar wél vol betekenis.

Dit boek zie ik als een startpunt. Een begin van een traject, een draaiboek voor meer.
Maar first things first: ik schrijf nog even vlijtig verder, zodat ik jullie hopelijk snel het volledige pleidooi kan laten lezen. Volg me intussen gerust op instagram voor meer geuravontuur.

Het groeipad van mijn boek– Navigeren met geur

Karen Vande wiele Geurkompas 1 reactie

Het startpunt – de richting van geur

 

Onze reukzin. Een zintuig dat eeuwenlang ondergewaardeerd is gebleven. Als we iets beschrijven, doen we dat meestal met wat we zien of horen. Zelden met wat we ruiken.

En toch kan je er in het dagelijks leven niet omheen. Geur is er altijd en overal. We snuiven het op, elke ademhaling opnieuw. En daar kunnen we niet mee stoppen. Terwijl we ademen, leggen geurstoffen een weg af door onze neusholte, om aansluiting te vinden in de hersenen.

Ze zorgen niet enkel voor herkenning – dit ruikt naar roos, dat naar koffie – maar zetten onbewust veel meer in beweging. Ze kunnen emoties triggeren. Herinneringen losweken. Je smaakzin aanscherpen. Je gemoedstoestand beïnvloeden.

Geur is een stille kracht die ons voortdurend begeleidt, elke dag, ons hele leven lang.

 

Bij mij heeft geur veel losgemaakt. Mijn reukzin heeft me alerter gemaakt. Ik ben gevoeliger geworden voor geuren die me wel of niet bevallen. Sommige vind ik ronduit weerzinwekkend: ze prikkelen me zo sterk dat ik hoofdpijn krijg, naar adem moet happen of zelfs misselijk word. Denk aan sigarettenrook of agressieve synthetische stoffen. Andere geuren brengen precies het tegenovergestelde: ze bieden comfort, zachtheid en een vredig gevoel. Zoals lindebloesem op een zomerdag. En dan zijn er nog de neutrale geuren, die ik al een geschenk op zich vind – omdat ze geen weerstand oproepen.

Geur is ook letterlijk mijn leven geworden. Ik geef workshops waarin geurstoffen de hoofdrol spelen. Ik mag me creatief uitleven met alles wat met geur te maken heeft. Het boeit me mateloos. Daarom heb ik er de voorbije jaren veel over gelezen, onderzocht en zelfs veldwerk gedaan.

In januari voelde ik dat de tijd rijp was. Het moest eruit.

Ik wilde het allemaal kunnen delen: de verhalen, de weetjes, de bijzondere geurstoffen, mijn fascinatie voor parfum en vooral wat we ermee kunnen doen.

Kortom: het is tijd voor een nieuw naslagwerk. Een boek waarin ik mijn ei helemaal kwijt kan. Met in de hoofdrol een zintuig dat veel te vaak in de schaduw staat. Ik wil je laten zien hoe je met geuren op stap kan gaan. Hoe je ze kan gebruiken als richtingaanwijzer. Als kompaan. Als stille mentor. Dit is nog maar het begin van de reis.

 

Terwijl het boek groeit, deel ik graag met jou het proces.

Als voorproefje van wat komen gaat.

Lees mee in deze blogreeks en ontdek tussendoor ook wat ik deel op Instagram.