Het begin van de zomer, de eerste warme dagen. Het moment waarop de aardbei te voorschijn komt.
‘ De aardbeibloem wordt betrapt op haar ijdelheid. Verschrikt liet ze haar witte blaadjes vallen en verschuilde zich. Maar de zonnestralen lachten met haar en zochten haar tussen de bladeren. Ze was zo beschaamd dat ze betrapt was, dat ze er rood van werd. En telkens een zonnestraal haar vond, werd ze roder en roder. Uiteindelijk boog ze haar bloedrood hoofd helemaal tot tegen de grond. En zo is de aardbei ontstaan die tegen de grond ligt’
Uit: Compendium van Rituele Planten – Marcel De Cleene
De aardbei heeft verschillende bijnamen. Zo wordt ze beschouwd als het symbool van de perfecte vriendschap en staat ze tevens voor ‘kortstondig genot’. Aangezien ze volop bloeit aan het einde van de lente en begin van de zomer spreken we ook van het zomerkoninkje. Vandaag bestaan er diverse gecultiveerde soorten die je makkelijk zelf kan telen. Wil je zorgen voor nakomelingen dan is het aangewezen om een deel van de planten niet in bloei laat komen komen (je verwijdert de bloemetjes) en je laat die uitlopers vormen die je kan verpotten om nieuwe plantjes te hebben. Zo verzeker je steeds je eigen oogst.
Eigenlijk is de aardbei een schijnvrucht. Dat wil zeggen dat de vrucht niet alleen uit het vruchtbeginsel groeit maar er ook andere delen van de plant een rol spelen bij de vruchtvorming. Zo groeit het rode gedeelte van de aardbei uit de bloembodem. De eigenlijke vrucht zijn de pitjes die we op de buitenkant zien. We gebruiken de aardbei vooral op culinair vlak. Ze is niet al te zoet en heeft een hoog gehalte aan ondermeer vitamine C. Maar daarnaast zitten ze ook boordevol anti-oxidanten die fungeren als ‘opruimers’ van ongezonde stoffen in ons lichaam.
In de kruidengeneeskunde maken we gebruik van de wilde variant, met name de bosaardbei (Fragaria vesca). Van deze botanische soort wordt vooral het blad en de wortel gebruikt. Deze delen van de plant worden gegeerd voor hun aansterkende en bloedzuiverende eigenschappen. Verder bevatten ze ook looistoffen. Deze inhoudstoffen hebben een samentrekkend effect, dat bijvoorbeeld gunstig is bij diarree. Ook in de wondheling vinden deze inhoudsstoffen een ruime toepassing. Het blad van de wilde variant drogen we om te verwerken in een kruidenmengeling voor een infuus. In de tuin doet de wilde variant het tevens erg goed. Zo is het een zeer mooie bodembedekker, bij voorkeur op een schaduwrijke plek.
Aangezien de plant volop bloeit maken we er op dit moment ten volle gebruik van. Mocht je geen inspiratie meer hebben om met de vruchten aan de slag te gaan dan vind je misschien onder onze rubriek ‘Puur eten’ een aantal recepten terug om deze lekkernijen op een originele manier te verwerken.
